آئین مستان

این سحر بوی جدایی دارد ای داد

 خاطرات مادرم شد زنده در یاد

بعد مادر بوده ام دلخوش به بابا

 تازه شد زخم یتیمی داد بیداد

بی تو من پاییزم، ای بهار زینب

 بی قرارم کردی، ای قرار زینب

غربتت سوزاندم، ای غریب کوفه

ای که دادی زهرا، در میان کوچه

قامت مادر خمیده

 رنگ رخسارش پریده

از نفس افتاده زیرا

 بس به دنبالت دویده

مهربان بابای خوبم

این خداحافظ سلام به بی کسی شد

 چون سرآغاز غم و دلواپسی شد

چهره ی غمدیده ات را تا که دیدم

 ناله ها در سینه ی من چون بسی شد

دست لطفت بابا، گرم و چون پر پینه

این جماعت دادند، پاسخت با کینه

خانه ات آباد ای، شاه از حق محروم

مادرم هم می گفت یا علی مظلوم

تو امیرالمومنینی

چشم هستی بر زمینی

جای تخت پادشاهی

سهم تو خانه نشینی

مهربان بابای خوبم

آید از کوفه صدای آه و ناله

 ناله از داغ دل و احوال لاله

رد خون از مسجد اما تا به خانه

در دل زینب یتیمی شد حواله

ای هلال زینب، غرق در خونابی

زاده گاهت کعبه، کشته ی محرابی

بر دل بی تابم، تو قراری بابا

فزت رب الکعبه، رستگاری بابا

می هد این دل گواهی

می شوی امشب تو راهی

از برای دلخوشیم

بر نگاهم کن نگاهی

مهربان بابای خوبم

یا علی یا عظیم یا غفور یا رحیم

بین بستر ذکر حیدر آیه ی فأما الیتیم

یتیم یتیم سفارش آخر بدره

حسن حسین بجه یتیما یادتون نره

یادتون باشه کول بار من

 یه شب زمین نمونه

جشم خیلی از بچه های شهر

 پی یه لقمه نونه

الله الله الله فی الایتام

یا علی یا عظیم یا غفور یا رحیم

آهای آهای مردمت که یه عمر سیرید

شده یه بار دست یک یتیم بکیرید

یادتون باشه فرموده خدا یتیم برام عزیزه

ابرای چشاش وقتی میباره

 تو دست من می ریزه

الله الله الله فی الایتام

یا علی یا عظیم یا غفور یا رحیم

حرف مولا با یتیما گشته تکرمون الیتیم

بیاید بیاید ای یتیما بیش باباتون

میخوام بگم هرف آخرم رو براتون

حق نون من رو ادا کنید

 به اشک من بخندید

اما روزی که زینبم میاد

چشماتونو ببندید

لا یوم لا یوم کیومک یا حسین

ای که به دستت گل شیعه سرشته

 بهر شما کرد به ما سجده فرشته

دست خودم نیست که مرهون تو باشم

قرعه عشق است که مجنون تو باشم

زنده شدم از شراب تو بنوشم

 زمزمه کردند اذان تو به گوشم

روز تولد اذان تو و نامت

 تا به قیامت شدم عبد و غلامت

ای که به خود از خدا کردی ام آگاه

اشهد ان علی ولی الله

علت ایجاد، تمامیت توحید

 علت هُرم فروزنده ی خورشید

اذن چکیدن به هر قطره باران

رویش هر برگ به هر شاخ درختان

اذن تلاتم به امواج به دریا

نور  خداوند در آیینه ی دنیا

یکه سوار بلندای طریقت

روح سعادت به احکام شریعت

جلوه ی پاک خدا وقت سحرگاه

اشهد ان علی ولی الله

کاش بمیرم که روی تو ببینم

 از نفحات دمت خوشه بچینم

زیر لحد سر به پای تو گذارم

با دم تو پاک شود خاک مزارم

گرد و غبارم برآید به هوایت

خشتی از آن خاک بسازند برایت

در حرمت تا ابد معتکفم کن

کاشی ایوان طلای نجفم کن

دل علوی شد شدم بنده ی الله

اشهد ان علی ولی الله

دیگه برا من رنگی نداره بی تو دنیا بابا

سراغ تو رو هی میگیرن بچه یتیما بابا

پاشو که شده زینب تو بی کس و تنها بابا

دعا میکردم به خاک غم نشینم

خورشید کوفه غروب تو نبینم

ولی حالا از غم تو دل غمینم

وای باباجون دلگیرم

وای بی تو من می میرم

علی وای وای وای

همیشه میگفتم به خودم سایه ای بر سردارم

بالای سرم پهلوون عرصه خیبر دارم

اگه ندارم مادری اما بابا حیدر دارم

حالا که رفتی دیگه پناه ندارم

کیسه به دوش کوفه برات می بارم

سر مزارت گل و گلاب میارم

وای باباجون دلگیرم

وای بی تو من می میرم

علی وای وای وای

شب وصل برای من

در آغوش خدای من

سوی یار قدمهای من

پس از عمری شکیبایی

شده اکنون تماشایی

هوای این دل زهرایی

می روم به خاطر دلم

می روم به سوی حاصلم

می روم ولی شکسته بالم

می روم به دامن سحر

می روم به آخرین سفر

می روم به سمت اوج عالم

کسی از من نپرسیده

گل قلبم که خشکیده

ازین عالم چرا رنجیده

چنان داغی به دل دارم

که عمری را عزادارم

همه شبها به یاد یارم

می میرم به شوق روی او

می میرم برای بوی او

می میرم به یاد زخم پهلو

می میرم ز یاد کوچه ها

می میرم ز داغ شعله ها

می میرم ز یاد دست و بازو

می روم به خاطر دلم

می روم به سوی حاصلم

می روم ولی شکسته بالم

فقط رفتن شفای من

فقط وصل دوای من

پس از عمری تسلای من

به هر آوا که دل دادم

به یاد او می افتادم

غم زهرا نرفت از یادم

می بینم دوباره من تو را

می بینم تو را ای آشنا

می بینم شبیه خواب و رویا

می بینم تو را کنار دل

می بینم ز تو قرار دل

می بینم شبیه موج دریا

می روم به خاطر دلم

می روم به سوی حاصلم

می روم ولی شکسته بالم

شب کوفه سیه پوشم

فلک برده در آغوشم

غمی دارم غمی بر دوشم

بدون من درین شبها

چه می سازند همه دنیا

که دل خوش بود به نان و خرما

خداحافظ ستاره های شب

خداحافظ زمین و تاب و تب

خدا حافظ دل کبود زینب

خداحافظ همه خرابه ها

خداحافظ سرشک بیصدا

خداحافظ که جان رسیده بر لب

می روم به خاطر دلم

می روم به سوی حاصلم

می روم ولی شکسته بالم

از این خیمه به اون خیمه

همه جا دنبال توام

از این روضه به اون روضه

پریشون حال توام

چه حالی داری

توی روضه آقا

چه اشکی داری

واسه پرچم سقا

چه داغی داری

تو مصیبت عظما

با اجازه ی شما

با تموم رفقا

عاشقونه می رسیم

کربلا

از این خیمه به اون خیمه

همه جا دنبال توام

از این روضه به اون روضه

پریشون حال توام